Benigno López, actual Valedor do Pobo, ven de constatar na presentación do seu informe anual que a tan cacarexada austeridade do PP ten derivado en profundos recortes sociais durante os dous anos de goberno de Feijóo, “na cuestión educativa inciden dous aspectos negativos, a calidade no ensino e as restriccións de prestacións”, no tocante á sanidade precisa a esaxerada espera nas “listas de espera” e as escasas dotacións materiais e persoais nos centros hospitalarios, sen deixar de sinalar as demoras de varios anos para cobrar as axudas dos acollidos á lei da dependencia. Nin a máis mínima dúbida de que o goberno do PP de Feijóo é austero aplicando recortes sociais e limitando dereitos cidadáns.
Que lonxe quedan as palabras de Feijóo na presentación anual dos presupostos galegos, “de cada 100 euros que gastaba o goberno de Touriño en política social, nós gastaremos dous euros máis”, tentando blindar o gasto en educación, sanidade e dependencia no medio desta crise especialmente brutal en Galicia. Traspasada a metade do seu mandato deste demoledor informe do Valedor deducimos que, ó contrario do afirmado, a xestión dos dirixentes populares en Galicia ten propiciado acusados recortes sociais, con fortes restriccións económicas e inxustificados atrasos nas prestacións educativas, sanitarias ou sociais.
Un informe que fala abertamente das restriccións orzamentarias no ensino público, non así no privado e concertado que gozan de excelente saúde, con recortes esaxerados nas prestacións complementarias, especialmente en comedores e transporte, amén da supresión da gratuidade dos libros de texto, peche de escolas ou diminución continuada de persoal docente. Coincido plenamente coa valoración do Valedor, “as restriccións económicas deberían afectar á educación como última alternativa”.
Non teñen desperdicio as súas referencias ós casos concretos como aquel dunha nena de sete anos, que reclamaba coller o bus escolar diante da casa e sen modificar a ruta nin o tempo de percorrido, aducindo razóns de perigo con tráfico intenso e falla de beirarrúas ou iluminación, argumentos relevantes e razoables que contrastan coa negativa resposta da consellería que chegou a cualificar as exposicións do Valedor como esaxeradas.
Xunto ó ensino tamén a sanidade, polo excesivo tempo de espera na atención sanitaria, e a dependencia resultan especialmente críticos neste informe do pasado ano 2010. Segundo o mesmo as valoracións das persoas dependentes para facer efectivas as súas prestacións non poden quedar “sine die” por cuestións puramente orzamentarias e fóra de toda lóxica, nun contexto no que se seguen a producir abundantes casos de falecemento antes da aprobación da oportuna prestación. Con relativa frecuencia non se cumpren os prazos de resolución dos expedientes, e resulta máis que evidente a escaseza de prazas residenciais, centros de día e mesmo axuda no fogar.
Os datos non deixan lugar a dúbidas e veñen a sustentar a dureza da realidade: un de cada cinco galegos en listas de espera, preto de corenta mil dependentes agardan a súa prestación, oitenta mil familias teñen que pagar os libros de texto e moitas máis terán neste ano rebaixas nas subvencións escolares, subidas nos comedores e recortes no transporte escolar; supresión de escolas rurais e máis de cincocentos docentes, privatización da xestión de novos hospitais que incluso poderá chegar ós centros de saúde de nova creación, ou aquel frustrado intento de reducir o número de medicamentos ós que todos temos dereito.
Galicia xunto a outras comunidades autónomas gobernadas polo PP sitúanse na cola de España no gasto social, educativo, sanitario e de atención ós dependentes. Feijóo representa ese modelo de goberno austero que Rajoy preconiza: aforrar a conta dos recortes sociais e converter os servicios e dereitos que hoxe son universais, públicos e gratuítos en servicios restrinxidos e de pago que disfrutarán aqueles cidadáns con máis posibilidades económicas. O resto quedaremos relegados a servicios de segundo nivel propios da beneficencia ou da carismática atención. Os dereitos de todos e de todas que conquistamos nestes últimos anos non poden quedar relegados ó voluntarismo social ou a permisividade gobernamental, deben de seguir a ser universais, públicos e gratuítos. De nós vai depender
.
Alba de Groria (Castelao)
Miñas donas e meus señores:
Si no abrante deste día poidéramos voar sobor da nosa terra e percorrela en todas direicións, asistiríamos á maravilla dunha mañán única. Dende as planuras de Lugo, inzadas de bidueiros, até as rías de Pontevedra, oureladas de piñeiraes; dende as serras nutricias do Miño e a gorxa montañosa do Sil, até a ponte de Ourense, onde se peitean as augas dentrambos ríos; ou dende os cabos da costa brava da Cruña, onde o mar tece encaixes de Camariñas, até o curuto do monte de Santa Tegra, que vence coa súa sombra os montes de Portugal, por todas partes xurde unha alborada de groria.
Si no abrante deste día poidéramos voar sobor da nosa terra e percorrela en todas direicións, asistiríamos á maravilla dunha mañán única. Dende as planuras de Lugo, inzadas de bidueiros, até as rías de Pontevedra, oureladas de piñeiraes; dende as serras nutricias do Miño e a gorxa montañosa do Sil, até a ponte de Ourense, onde se peitean as augas dentrambos ríos; ou dende os cabos da costa brava da Cruña, onde o mar tece encaixes de Camariñas, até o curuto do monte de Santa Tegra, que vence coa súa sombra os montes de Portugal, por todas partes xurde unha alborada de groria.
7 de junio de 2011
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario