A lideresa nacional asiste a un acto público do PP en Madrid e presume diante de Rajoy: “esta mañana ya hablé y he dicho barbaridades sobre la reforma light del Gobierno”. De novo un micrófono aberto, e xa son moitos, deixa en evidencia as malas artes destes patrioteiros populares, que levan o estandarte no corazón e a patria na carteira.
Está claro, existe unha campaña de acoso e derribo de Zapatero, perfectamente deseñada e planificada, e son perfectamente conscientes das moitas barbaridades que no día a día executan nunha sinfonía estridente de desprestixio e crispación, sen importarlles para nada o dano que están a facer ó país, á súa solvencia económica e ó benestar cidadán, porque prefiren o peor para España antes que apoiar ó Goberno.
Moitas barbaridades que a cotío temos que escoitar co obxectivo único de facerlle dano ó Goberno, falando mal de España e da súa economía e opoñéndose a calquera medida para saír da crise. E digo eu, que pensarán agora de Inglaterra ou Alemaña, ¿tamén son países tutelados e intervidos pola Unión Europea, ou perderon a súa soberanía económica?. Seguramente pensarán que despedir a 15.000 funcionarios alemáns é unha medida necesaria, que os recortes sociais en Alemaña, tamén en pensións e sanidade, son xustos ou que subir os impostos de todos é unha medida xustificada.
Como efecto colateral a crise está a mostrarnos a faciana máis dura da dereita española, desquiciada polas ansias de poder, que na mañá racha as súas vestimentas polas medidas de austeridade en España e pola tarde se felicita entusiasta dos recortes sociais en Alemaña e Inglaterra. Rajoy non entende que con tantas barbaridades están a xerar máis desconfianza nos mercados financieiros e a prexudicar máis os intereses de España e as súas posibilidades de recuperación.
Cando un dirixente está ensimesmado na inmediatez dos seus intereses e satisfaccións personalistas, desátase a paixón desenfreada dos dirixentes populares máis achegados por cubrir o seu cupo diario de barbaridades. Así o dobre discurso do PP e o seu comportamento hipócrita chegan ós límites da charlatanería convulsiva do que persigue o favor da xente con propostas populistas, pero á hora de demostralo, actúa de xeito temerario e oportunista.
O mesmo día que Rajoy lanzaba a súa proclama para reducir gastos na propaganda electoral, os veciños de Ferrol erguíanse coas vallas publicitarias do candidato do PP á alcaldía, tamén Aragón ou Cataluña amanecían tomadas pola carteleiría popular das súas candidatas, e Feijóo celebraba un macroacto no monte do Gozo e todo, un ano antes das próximas eleccións. Toda unha mostra de coherencia e seriedade, un comportamento “responsable” dos dirixentes do PP que non deixa de ser un despropósito, un derroche e tamén unha ofensa, porque nos queren tomar por parvos.
Nesta obsesión enfermiza do PP chea de barbaridades estratéxicas e críticas destrutivas, bótase de menos un mínimo de lealdade institucional, madurez política e compromiso de país, ó fío do que ten manifestado o ministro finlandés e tamén coordinador do PP europeo, Jyrki Katainen, no senso de animar ós partidos, tamén na oposición, a actuar de forma responsable , porque “no es tiempo de buscar réditos políticos a corto plazo”.
Coincido con Katainen, e coa maioría dos cidadáns, porque considero que nestes difíciles momentos temos que pensar máis no futuro do país e dos cidadáns, que nos propios ou de partido, como está a facer lamentablemente o PP. Mentres, Rajoy mira para outro lado, na máis absoluta indiferenza e instalado no pensamento único do non polo non, cautivo como está do síndrome da Moncloa perdida.
Alba de Groria (Castelao)
Miñas donas e meus señores:
Si no abrante deste día poidéramos voar sobor da nosa terra e percorrela en todas direicións, asistiríamos á maravilla dunha mañán única. Dende as planuras de Lugo, inzadas de bidueiros, até as rías de Pontevedra, oureladas de piñeiraes; dende as serras nutricias do Miño e a gorxa montañosa do Sil, até a ponte de Ourense, onde se peitean as augas dentrambos ríos; ou dende os cabos da costa brava da Cruña, onde o mar tece encaixes de Camariñas, até o curuto do monte de Santa Tegra, que vence coa súa sombra os montes de Portugal, por todas partes xurde unha alborada de groria.
Si no abrante deste día poidéramos voar sobor da nosa terra e percorrela en todas direicións, asistiríamos á maravilla dunha mañán única. Dende as planuras de Lugo, inzadas de bidueiros, até as rías de Pontevedra, oureladas de piñeiraes; dende as serras nutricias do Miño e a gorxa montañosa do Sil, até a ponte de Ourense, onde se peitean as augas dentrambos ríos; ou dende os cabos da costa brava da Cruña, onde o mar tece encaixes de Camariñas, até o curuto do monte de Santa Tegra, que vence coa súa sombra os montes de Portugal, por todas partes xurde unha alborada de groria.
22 de junio de 2010
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario