o galego une, non divide

Nestes días de invernía ten agromado nas rúas de Compostela a violencia sempre irracional e nunca xustificable dos intransixentes. Como galego e socialista que son, exerzo e me sinto, non podo por menos que rexeitar pública e rotundamente calquera actitude violenta, tamén coma neste caso, cando energúmenos violentos, cargados de intolerancia agresiva, pretenden dividirnos por mor das linguas, sempre con imposición e sectarismo exclusivistas.
.

Levamos moitos anos apostando polo entendemento, a convivencia e a unidade de tódolos galegos e galegas en torno da nosa lingua, sobran por tanto enfrontamentos e confrontacións, en algo tan sensible e tan identitario para nós, como é o uso, disfrute e defensa do galego.

A nosa liberdade a manifestarnos, a expresarnos, a identificarnos, a vivir, a sentir non se pode ver coartada pola coacción ideolóxica, nin pola imposición violenta duns poucos fanáticos descerebrados.

Poderemos ou non estar de acordo cos postulados dunha convocatoria cidadán, pero sempre defenderemos o dereito de manifestación e opinión, dereito democrático que ninguén pode impedir nin limitar, utilizando métodos violentos. E vou máis aló, defendo tamén o dereito a estar equivocado, porque no respecto e consideración do contrario está o verdadeiro valor da liberdade en democracia.

Unha lingua debe ser ante todo un valor de comunicación, entendemento e convivencia, pero nunca xamais un arma de discriminación ou elemento diferenciador ou separador. En Galicia temos unha historia recente de forte unanimidade política en torno á nosa lingua. Dende postulados ou matices diferentes, si pero todos estamos e nos sentimos comprometidos coa lingua galega, con grandes doses de sensibilidade e prudencia, tamén, por ser este un tema de debate complexo.

Defendemos e promovemos o galego como lingua propia de Galicia, como expresión máis definida da nosa personalidade colectiva, como sinal da nosa identidade. E defendémolo e promovémolo porque ó día de hoxe segue a ser máis feble e reducido que o noso tamén idioma castelán. No respecto a todos e todas, somos moitos os que reivindicamos a nosa singularidade lingüística de ter dúas linguas que nos pertencen, o castelán e o galego. Un patrimonio fundamental que non deberiamos prexudicar con actitudes infames ou intolerantes. Castelao, Valle Inclán, Rosalía, Torrente Ballester, son galegos e galegas, patrimonio común de Galicia.

Non hai motivos para a desesperanza, hoxe en Galicia existen ó respecto leis moi claras para o que debe ser unha perfecta normalización lingüística. A vixencia do Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega, aprobado por unanimidade no 2004, xunto a decisións tan relevantes como o uso da lingua galega dende o ensino infantil, o propio uso do galego na Cámara senatorial e o seu uso nas institucións europeas, dan fe do momento histórico que estamos a vivir na recuperación da nosa identidade como pobo.

Nada mellor que o galego, lingua de todos nós, para falar das nosas sinais de identidade máis senlleiras, porque o galego está a ser e deberá ser sempre elemento de cohesión e convivencia, nunca fonte de conflitos nin causa de división. Por iso as posturas separadoras ou separatistas, sempre sectarias e intransixentes, dun ou doutro bando, son incompatibles cunha convivencia armónica das nosas linguas, nun bilingüismo integral como patrimonio irrenunciable de nosa identidade galega. Desconfiamos moito daqueles que se consideran propietarios únicos da máquina de facer galeguidade ou depositarios absolutos do sentir galego, moitas veces abonan, consciente ou inconscientemente, comportamentos violentos como os acontecidos en Compostela.