Seguramente o maior dos logros da nosa historia, o retorno da democracia á vida dos españois. Trinta anos xa de vixencia da Constitución aprobada no 1978, trinta anos de convivencia democrática, o período máis longo de paz que teñamos vivido. Celebramos trinta anos de consolidación e ampliación de dereitos cívicos e persoais, de grandes avances na igualdade plena de tódalas persoas e, tamén, dun desenvolvemento social, económico e cultural sen precedentes.
O espírito de concordia que permitiu a nosa transición á democracia xunto coas ansias e vontade de convivir pacificamente, fixeron do noso país un modelo a seguir no resto do mundo, todo un exemplo de confianza no diálogo, de tolerancia e respecto. Valores sen dúbida que seguen a ser os principios máis valiosos que temos para afrontar o futuro con determinación e confianza.
Tódolos días son bos para celebrar a cidadanía en liberdade. O seis de decembro, como data simbólica, danos de novo oportunidade para renovar o noso compromiso político e cidadán coa Constitución, e reivindicar a necesidade de seguir fortalecendo eses valores nun momento decisivo para España. Porque a Constitución, ademais de ser garante dos nosos dereitos e liberdades e recoñecer a nosa pluralidade ideolóxica e territorial, como norma básica de convivencia democrática tamén é o motor central do noso progreso común e benestar social.
Un progreso e benestar patrimonio común de todas e de todos, no traballo, nas institucións, na vida en xeral, tamén nos concellos que foron nestes 30 anos os gobernos máis achegados ás persoas, que atenderon e modernizaron todo tipo de servizos municipais dando así cumprida resposta ás necesidades máis diversas da cidadanía
.
Alba de Groria (Castelao)
Miñas donas e meus señores:
Si no abrante deste día poidéramos voar sobor da nosa terra e percorrela en todas direicións, asistiríamos á maravilla dunha mañán única. Dende as planuras de Lugo, inzadas de bidueiros, até as rías de Pontevedra, oureladas de piñeiraes; dende as serras nutricias do Miño e a gorxa montañosa do Sil, até a ponte de Ourense, onde se peitean as augas dentrambos ríos; ou dende os cabos da costa brava da Cruña, onde o mar tece encaixes de Camariñas, até o curuto do monte de Santa Tegra, que vence coa súa sombra os montes de Portugal, por todas partes xurde unha alborada de groria.
Si no abrante deste día poidéramos voar sobor da nosa terra e percorrela en todas direicións, asistiríamos á maravilla dunha mañán única. Dende as planuras de Lugo, inzadas de bidueiros, até as rías de Pontevedra, oureladas de piñeiraes; dende as serras nutricias do Miño e a gorxa montañosa do Sil, até a ponte de Ourense, onde se peitean as augas dentrambos ríos; ou dende os cabos da costa brava da Cruña, onde o mar tece encaixes de Camariñas, até o curuto do monte de Santa Tegra, que vence coa súa sombra os montes de Portugal, por todas partes xurde unha alborada de groria.
17 de diciembre de 2008
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario