como deus manda...

Hai días o goberno socialista aprobaba por Real Decreto un plan de emprego, incluído no Acordo Social e Económico asinado con empresarios e sindicatos, para impulsar a contratación de parados menores de 30 anos. Un plan que contempla reducións de ata o cen por cen nas cotizacións empresariais á Seguridade Social e intensifica tódalas accións relativas á súa orientación e formación profesional. Propostas para mellorar a empregabilidade dos xoves, a través dos chamados itinerarios individualizados que faciliten a incorporación ó mundo do traballo nun momento de incipiente recuperación da economía.

A resposta do candidato Rajoy foi a mesma de sempre: todo está mal, todo chega tarde, habería que facer un plan como Deus manda, porque a súa oposición fundamentalista se resume en cinco palabras: todo é culpa de Zapatero. E digo eu que si nestes meses aumentan os parados en Galicia e se reducen en Euskadi algo terán que ver as políticas laborais de Feijóo ou Patxi López.

Semella que non porque todo é culpa exclusiva de Zapatero, culpable de ter que xestionar unha crise que provocaron os mesmos que agora queren medrar en beneficios e asaltar o poder civil. Pobre Zapatero, porque “... me cae bien. Un hombre que está siendo tan denostado, tan agredido, creo que es una persona limpia y que está tratando de hacer lo mejor para este país...”.

Chegados a este punto, sen dúbida que esa marabunta de encrespados da dereita máis fanática que poidan estarme a ler, erguerán a mirada do diario para agraciarme cun “rojo de m...”, educados coma sempre e sen perder a compostura, polas comprensivas verbas adicadas ó Presidente do Goberno. Decepción grande que se levarán pois non me pertencen, aínda que así tamén o penso, que son do moi laureado e benquerido seleccionador Del Bosque, publicadas no País do 28 de novembro.

Comprensión, sinceridade e valentía, sen dúbida, moito máis nos atormentados tempos que corren pola obsesión máis que enfermiza que persiste na dereita mediática e mediatizada deste país de liquidar politicamente a Zapatero e facerse co poder a toda costa.

O falar non ten cancelas e os papeis dos “pepeis” poden con todo. Din que unha imaxe vale máis que mil palabras e a instantánea do candidato Rajoy na entrevista que lle fixo o amigo-editor Pedro J. Ramírez na súa tele de Veo7 pon ó descuberto unha considerable incompetencia e nula preocupación polos problemas da cidadanía.

Díxolle a P.J.: “... espere que lo he escrito aquí y no entiendo mi letra...”, reveladoras verbas do líder da dereita cando tentaba falar das súas receitas para loitar contra o paro xuvenil. Dificilmente se poderán entender os problemas dun país cando un non entende nin a súa propia letra. Acaso sería a fórmula do amigo-viaxeiro Feijóo de reducir o paro reclasificando ós parados de longa duración para logo sacalos das listas.

Pero para fotos exemplarizantes a do amigo-traxeado Camps na Convención que o PP celebraba na Mallorca do tamén amigo-palacego Matas, asinando un novo manifesto contra a corrupción, non sei xa por cantos van, onde só faltaba saber se tamén foi organizado polo amigo-comisionista Bárcenas, que dende hai anos e xunto co amigo-galego Crespo, corrían con tódolos eventos deste tipo, con propina incluída polos servizos prestados.

Coas fotos da Convención de Palma o amigo-consentidor Rajoy cumpre cos compromisos adquiridos durante todo este tempo de escarceos gürtellianos cos gobernos autonómicos de Madrid e Valencia. Surrealismo en esencia pura do papel cínico que todos eles están a xogar na rexeneración ética e moral da dereita española, ben certo é que a dereita pode con todo isto e máis, porque eles todo o fan como deus manda, e se non fora así, ¿para que demo están os confesionarios?.