mobilidade nas cidades

As cidades de hoxe en día son un grande activo creador de actividade e emprego, nelas orixínase todo canto cambio sexa posible. Por iso resulta fundamental saber aproveitar as inmensas posibilidades que nos ofrecen para fomentar o civismo e asentar o principio de cidadanía. Aprender a vivir en comunidade cumprindo unhas mínimas e necesarias normas de convivencia, compartir a vía pública e respectar os espazos urbanos, e sempre pensando nos outros.

Nos últimos anos estamos a vivir unha auténtica espiral no incremento do tráfico urbano, con graves efectos na contaminación, ruído, atascos e accidentes, que inciden moi negativamente na calidade de vida dos cidadáns. Sabemos que a condición previa indispensable para unha boa política de seguridade viaria está nunha boa política de mobilidade. Os actuais gobernantes teñen por diante un desafío realmente complexo e difícil, o desafío da mobilidade nas súas cidades: onde, cando e como desprazarnos.

Neste contexto, o primeiro paso a dar terá que ser un cambio de mentalidade en torno ó que ten que ser o verdadeiro protagonista da mobilidade urbana, o cidadán fronte ó automóbil. Ata onte, toda política de transporte urbana se concibía e planificaba para dar respostas ás necesidades do automobilista e solucionar os problemas da circulación, hoxe temos o novo reto de mellorar a calidade de vida nas cidades, por iso teremos que afrontar un novo modelo onde teremos que falar de mobilidade e non de circulación, onde teremos que marcar prioridades nos diferentes actores que interfiren na vida cotiá: cidadáns, vehículos motorizados ou non, públicos ou privados, persoais ou comerciais, ...

Porque nun mundo tan competitivo e global como este que nos toca vivir, as nosas cidades estanse a xogar moito no terreo dunha mobilidade que se nos esixe altamente segura e no tempo sostible. Sostible porque a cidadanía é cada día máis esixente no respecto ó medioambiente e na defensa do público e común. Segura porque a realidade é teimuda, e resulta un feito, lamentable pero certo, que hai máis accidentes con vítimas nas cidades que nas estradas, chegando no pasado ano ata o 55 por cento do total.

Lamentable, pero certo, que os atropelos de persoas teñen un perfil eminentemente urbano, onde xogan un papel relevante elementos propios e característicos dunha cidade: diferentes modos de desprazamento e conducción, pasos de peóns e semáforos, maiores e nenos, polo día ou de noite, sinalización e iluminación, aglomeracións e aparcamentos, mercadorías e cidadáns, laborais e festivos.

Nesta liña deberemos traballar dende as administracións pola mellor e máis segura mobilidade urbana atendendo a obxectivos irrenunciables para mellorar a calidade de vida nas cidades, sabendo que nelas aprendemos a conducir, que debemos priorizar a seguridade, promover os transportes públicos, protexer ós peóns (peóns somos todos), prever e promover outras formas de desprazarse (bicicletas, rúas 30, camiño escolar seguro,...), controlar velocidades e usar elementos seguros nos vehículos, respectar ó máximo as normas cívicas e viarias (semáforos, pasos de peóns, sinais, axentes,...), e por suposto incorporar as cidades nas políticas de seguridade viaria de carácter estatal e autonómico.

Tamén nas cidades é onde se realizan máis dilixencias por delitos de tráfico (alcoholemia, conductores sen permiso, atropellos,...). Todo pasa pois por un recoñecemento e reforzo do papel dos concellos e das súas policías locais na vixilancia e salvagarda da mobilidade nas vías públicas. Así, desde o 2007 o Ministerio do Interior e a Federación Española de Municipios e Provincias (FEMP) traballan, colaboran, cooperan e coordinan as súas accións en materia de seguridade viaria, no firme obxectivo de reducir os accidentes e incidir na cultura dunha mobilidade urbana sostible e segura que en todo momento nos debe preocupar e ocupar
.